مریم نصیری

همدم

ارسال شده در تاریخ : 27 آبان 1402 | شماره ثبت : H9427194

همدمِ این درد و دل هایم همیشه آهِ توست
من شبم تنها امیدم رنگ ِ چشم ِ ماه ِ توست

من به تسکین می رسم با آهِ تو ،ای آهِ من
من بدون ِطاقتم ،اینجا صبوری راهِ توست

هفت در را باز کردی چون کبوتر پر زدی
باغرورِ تو چه کوچک شد زنی که شاهِ توست

تو برای من عزیزی و عزیزت نیستم
پس دل و چشمم به دنبال مقام و جاهِ توست

آمدی از چاه افتادی به چاهِ دیگری
شادم اکنون این دلِ پر غم اقامتگاه توست
.................................
۰۰۰من به تسکین می رسم با آهِ ِتو دلخواهِ من