بعد رفتن یادگارت مانده بر دیوار ِ ویران
حکّ ِ نامت روی دستم می شود آثار ِ ویران
خانه می سازم از عشق و در دلت بی خانمانم
بی سبب در شهر معروفم به یک معمار ِ ویران
دیده ام من لابه لای رفتنت تصویر لرزان
می روی در خاطرم می ماند این دیدار ِ ویران
در دلم باروت های سر کشی دارم که بی شک
این دلِ پُر پشت پایت می شود انبار ویران
تو کجا ، با که ، چگونه یا چرا رفتی نماندی ؟!
خسته و افسرده ام از دست این افکار ویران
تو بیا تا من برقصم گل بپاشد زیر پایت
تا از این دامن بماند عطر یک گلزار ویران
بر دهانِ مردم اینجا نام من افتاد حالا
با غروری که شکسته من شدم اخبار ویران
نام خود را می نویسم پای ِ زنگ ِ خانه ام حیف
آمدی گفتی کجا ؟کو خانه ی معمار ِ ویران
۰۰۰۰۰۰۰
نام خود را مینویسم پای زنگ خانه ام حیف
تو نداری یک نشان از خانه ی معمار ویران
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 30 آبان 1402 11:21
درود بر شما
مریم نصیری 25 بهمن 1402 13:53
درود سپاس
سیاوش دریابار 02 آذر 1402 19:14
سر کار خانم نصیری
شاعر فرهیخته و گرامی
امروز مهمان دفتر شعر شما بودم
شعرتان زیباست
بر دل می نشیند
آرزوی مانایی قلمتان را دار
مریم نصیری 04 آذر 1402 17:24
درو و سپاس شاعر گرامی