تا مرا اندازه میگیری به خود
من توام ، نی اصل خود
غافلت دیدم ، که زیبا میکشی
آشکارا
سخت پنهان
نقشِ صورت ، درکِ سیرتهای من را مثلِ خود
شاید اکنون نیز من مانند تو
آنچه گفتم بافتم از رشته ی سرفصل خود
آنچه معلوم است انسان در خطاست
با قضاوت مبتلاست
چشم میبیند فقط اهداف خود
خواب میچرخد فقط در لاف خود
کوه میریزد فقط از قاف خود
خسروی دیدم که شیرین میخرید
در کنارش بود وُ با خود میپرید
محمد محسن خادم پور
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 26 آذر 1402 18:02
سلام ودرود