در سکوت خود نشستم، آه را در سینه دارم
من سرا پا درد هستم، اشک را به دیده دارم
در سکوت خود شکستم، نقش یار در سینه ام
نقشی از هجر و فراقش در دلم با غُصه دارم
در سکوتی همره بغض گلو مانده، چو رازی
نیست محرم تا بگویم، در گلو نا گفته دارم
در سکوتم شعر گفتم، اندکی شاید به تلخی
غم وجودم را گرفته صحبتی چون قصه دارم
مدتی همسنگ ما شد بی تکلف بی هیاهو
ناز یار بر جان نشاندم، گله از جانانه دارم
در سکوتم بی محابا رازها در سینه مانده
خاطراتی خوش ز یارم اینچنین در عرصه دارم
مهربانی با حضورش یا غم هجران ز او
آتشی شد بر دل ما، اینچنین آشفته دارم
رد پایش «هایلی» جا مانده در خاطراتم
با تمام خاطراتش سر و سری تازه دارم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 28 آذر 1402 11:01
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
کیوان هایلی 30 آذر 1402 07:32
درودها خدمت شما بزرگوار و عزیز
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون
محمود فتحی 28 آذر 1402 19:54
سلام شعرزیبایدبود خواندمدگرامی
کیوان هایلی 30 آذر 1402 07:32
درودتان باد جناب فتحی بزرگوار و عزیز
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون