سگ چشمتش به سگ مستی گرفته دیدگانم را
که این لاقید بد آیین خورد تا استخوانم را
نه پلکی می زند برهم نه سستی می کند هرگز
بریده چون سگ تازی پی صیدی امانم را
به هر موجی که می آید به سمتم می شوم بی نا
خداوندا تو طاقت ده دوچشم ناتوانم را
اگر سنگر ببندم من برای دفع تک تیرش
چنان بندد به رگبارم که بند آرد زبانم را
بریده ناف چشمانم برای چشمهای خود
که روزی می برد با خود یقینا (یقینن)اشکدانم را
دهان دیده ی بازش مرا می بلعد آخرسر
که میدانم که می بندد به هر شکلی دهانم را
گشوده آتشش را در جدالی نابرابر بر
نگاه بی مهمات پر از خالی چکانم را
نظر 5
-
خسرو فیضی 27 آبان 1400 12:31
. با درودم نیک
. استاد ارجمند . بنده که باید تحسین کننده باشم !!!!
. ولی بد جوری در تنگنای قافیه گیر افتاده بودی
. باشد که برای غزل های زیبای دیگرت هورا بکشم
. موفق و پیروز باشید -
حسن مصطفایی دهنوی 29 آبان 1400 07:35
درودها بر شما
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
قلمتان نویسا، موفق باشید
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نقد 1
سعید نادمی 29 آبان 1400 16:12
درود بر شما ... موفق باشید
جسارتا در مصرع اول اشتباه تایپی وجود داره : .... سگ چشمتش ؟!
و درمصرع :
که میدانم که می بندد به هر شکلی دهانم را
بجای" که" اول " و " باشه چطوره :
و میدانم که می بندد به هر شکلی دهانم را
گشوده آتشش را در جدالی نابرابر بر ؟! .... معنیش چی میشه قربان ؟