نیست خدایا چرا در دلم آرامشی
قله ی زجر مرا نیست چرا کاهشی
هجمه ی درد وستم کرده ضعیفم چنان
مسخره ام می کند هر خر پالان کشی
خس خس مرگ دل است زیر سم اسب غم
می کند این بی پدر از چه سبب سرکشی
دشت وجود من از قحطی باران مهر
خون به جگر می شود از سر هر تابشی
با چه گناهی مرا ای فلک زشت خو
در پی یک استخوان همچو سگان می کشی
بر دل بیچاره ام خرد و کلان درهم از
حمله ی بسیار تو مانده به جا ترکشی
درد و بلا و غم و بی کسی و ظلم یار
برده زهر گوشه ی خاطرم آسایشی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 13 آذر 1400 20:57
!درود
محسن جوزچی 14 آذر 1400 20:01
درود بیکران جناب قادری نازنین
بسیار زیبا و پر معنا چونان همیشه سرودید
هوای دلخوشیم رفت در خزان آلوده