عنایت کرمی

نماز آدمیت

ارسال شده در تاریخ : 09 فروردین 1401 | شماره ثبت : H9420347

بیا عهدِ اخوّت تازه سازیم
درفشِ مهربانی برفرازیم
بیا وقتی که مستِ شادمانی
ز بویِ گلشن و آوازِ سازیم
دلِ خود را به اکسیری ببندیم
که از آن می توان انسان بسازیم
بیا رختِ فتوت را بپوشیم
به آدابِ جوانمردان بنازیم
به هنگامی که غرقِ زندگی در
هوای رمز و بازی های رازیم
همه دار و ندارِ این جهان را
به شرطِ عاشقی یکجا ببازیم
به دورِ کعبۀ دل ها بگردیم
به قلبِ لشکرِ نخوَت بتازیم
چه غافل گشته ایم از آدمیّت
چه نا آگه، ز اسرار نمازیم
نمازِ آدمیّت، مهربانی است
بدون مهربانی، بی نمازیم
اگر بالِ محبّت را گشاییم
به دشتِ آدمیت، شاهبازیم
قسم بر رازهای آسمانی
اگر هر قدر در راز و نیازیم
بدونِ جانِ لبریز از محّبت
گرفتارِ هوا و رنجِ آزیم