عنایت کرمی

خوابِ آشفته

ارسال شده در تاریخ : 16 دی 1402 | شماره ثبت : H9427852

خواب دیدم شده ام طرد من از پیشگهت
تا که چشمم نخورد پیچ، دگر بر نگهت
هیچ از جام نگاهت، نَچِشَم مِهر که هیچ
بلکه کوتاه شود، دست من از، بارگهت
صبر کردم که زمان قلب تو را نرم کند
سنگ تر شد دل تو تارتر از قبل، رهت
من که سرباز سرافراز تو بودم، همه جا
رفته بود از کف من، جایگهم در سپهت
تو همان پادشه و تاج، همان تاج که بود
من همان عاشق و آوارهٔ در راه و چَهَت
خواستم باد، وساطت کند این، غائله را
تا نگشته ز غمت، کوهِ وجودم چو کَهَت
باد، توفان شد و از خلسه، درآورد مرا
ابر، باران شد و پاشید به آن روی مَهَت
چشمِ من باز شد و باز به من زخم زدی
با دو صد ناز و همان، خندهٔ پر قاهقهت
گرچه شد خوابِ پریشانی من ختم به خیر
همچنان هست ولی، خاطرِ من خوابگهت