ای پاره‌یِ تنِ ما، ای آبرویِ ایران
ای خطّه‌یِ دلیران، خاکت کنامِ شیران
ای گنجِ خفته در تو، آسایشِ دلِ ما
بی تو نمی شود سر، از توست آبرومان
آغوش خود گشودی، در بر گرفته کارون
دلداده ای گرفته، دلدار خود به دامان
در جای جایِ خاکت، صد لاله گشته پرپر
از باکری و همت تا باقری و چمران
هر شهرِ پاکت اینجا، یادآورِ حماسه ست
اهواز، باوی و شوش، دزفول، شهرِ بستان
ای مرزِ آریایی، آئینه‌یِ شجاعت!
خصم از شجاعتت شد، از کرده اش پشیمان
آخر چه من بگویم، تاریخ خود گواه است
من مجملش نوشتم، خود تو مفصّلش خوان
اکنون غریب مانده، گهواره‌یِ تمدّن
مهدِ غیورمردان، با رنج بسته پیمان
فقر و فلاکت اینجا، بیداد می نماید
شاید که مردمانش، پس می دهند تاوان
تاوانِ ایستادن، تاوانِ مرزبانی
تاوانِ دادنِ خون، خونِ بهین جوانان
لبهایِ کودکانش، خشک و عطش گرفته
دلهایِ مادرانش، آتش گرفته سوزان
این خاکِ زر نشان را، یارب چه بر سرش رفت؟
این گونه غرق گردید، در درد و رنج و حرمان
باور نمی توان کرد، این حجمِ بی خیالی
در فکر هم نیاید، این حدّ و مرزِ بحران
با ذکر و ورد و تعویذ، مشکل نمی شود حل
فکری دگر بباید، تسبیح ها به دستان!
ژنهای خوب دیگر دست از سرش بدارید
بالله که بی شمایان رنجش رسد به پایان
ترک و لر و بلوچی، امروز اهل خوزیم*
یارب عنایتی کن، تقدیرمان بگردان
#جواد_امیرحسینی
۲۸ تیر ۱۴۰۰
*خوزستان یعنی سرزمین مردمان خوزی یا هوزی. در سنگ‌نوشته‌های فارسی باستان که مربوط به ۲۵۰۰ سال پیش است برای نامیدن سرزمین عیلام (یعنی منطقهٔ جنوب غربی ایران امروز و دربردارندهٔ خوزستان امروز) واژه‌های -ʰŪja و -ʰŪvja به کار رفته‌است. این واژه‌ها ۲۴ بار در سنگ‌نوشته‌های داریوش بزرگ و یک بار در سنگ‌نوشته‌ای از خشایارشا ثبت شده‌اند. همین واژهٔ -ʰŪja است که در زبان فارسی تبدیل به خوز شده‌است.
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نظر 6
امیر عاجلو 31 تیر 1400 14:07
درود بر شما
محمد خوش بین 31 تیر 1400 19:34
سلام و درودها استاد عزیز
زیبال سرودید عزیز
محمد خوش بین 31 تیر 1400 19:37
تشنه ام جرعه ای آب بده
سینه ای در شهر سوخته ام هوا بده هوا کجاست ؟
آب کجاست ؟ طبیعت کجاست ؟
طراوت کجاست ؟
جوانی ، ایمان ...
تکه خالص مردانگی ام کجاست ؟
وقتی شنیده ها جایگزین دیده ها می شوند !
حقیقت کجاست ؟
کاویان هایل مقدم 01 امرداد 1400 14:30
در این صحرای خونباران
مگر کاری دگر دارد
کسی کو از قلم دارد نشان افتخار جانان
قلم لطف خداوند است که نازل گشته در قرآن
همان به کو زبان باشد ز درد و ظلمت دوران
شبنم رحمانی 01 امرداد 1400 18:47
درود بر شما . این درد و رنج را زیبا به تصویر کشیدید . امید که به لطف خدا گره از مشکلات مردم باز شود
محسن جوزچی 06 امرداد 1400 00:22
درود بر شرف مندان تاریخ ساز ،سپاس بیکران جناب امیر حسینی نازنین که به امورات اجتماعی واقف و استعداد شگرف دارند
ن 
