شهره ی خوبان

پیشکش به همسر عزیزم و تقدیم به همه ی پرستاران و مدافعان بی ادعای سلامت

ای پرستار که از جنس بهارانی تو
بی گمان آیتی از سوره‌یِ انسانی تو

ای عجب زین همه عشقی که تو در دل داری
همچو شمعی به وفا شهره‌یِ خوبانی تو*

روز و شب در پی تیمار و مداوا هستی
گرچه خود خسته و بیمار و پریشانی تو

از نگاهِ تو چنان مهر به دل می آید
شبِ رنجورتنان را مهِ تابانی تو

گاه آرام و صبوری چو نسیمِ سحری
گاهِ بحران و خطر رعدی و طوفانی تو

در دفاع از حرمِ خلقِ خدا سربازی
گرچه مجروح ولی فاتح میدانی تو

غمِ بیماری و بیتابی و صد رنجِ دگر
کوهِ صبری بخدا زینبِ دورانی تو

صبر و ایثار ز زینب به امانت داری
به یقین پرتوی از جلوه‌یِ ایمانی تو

جز رضایش چو نداری تو توقع ز کسی
لاجرم لایق پاداش ز یزدانی تو

روزِ عقبی به مهمانیِ ابرارِ خدا
زینتِ محفل و مجموعه‌یِ مستانی تو**

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
*اشاره به این بیت حضرت حافظ:
در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

** اشاره به آیه شریفه ۵ سوره انسان:
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا (به یقین ابرار و نیکان از جامى مى ‏نوشند که با عطر خوشى آمیخته است)

#جواد_امیرحسینی
۲۳ شهریور ۱۴۰۰

ایمیل مقصد