روح وروان شعرمن
جان و زبان شعرمن
بعد از تو ، من …
با مترسکها ،خیابانها ،عروسکها
سخن گفتم
ولی ، هرگز نیفسردم
باتنی خشکیده از
دریاها و صحراها ، بیابان ها
گذر کردم
ولی
هرگز نیفسردم
باهمه دیوانه بازی ها
یادت را ، خیالت را
نپژمردم
من
تورا
در انزوایِ
چشمهایِ خود نهان کردم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 06 آذر 1400 22:01
.مانا باشید و شاعر
مریم عرفانیان 08 آذر 1400 13:57
سپاسدار لطف همیشگی
کاظم قادری 07 آذر 1400 13:03
سلام ودرود
آوردن صحرا و بیابان کنار هم کمی هجو است هردو یک معنی میدهند
مریم عرفانیان 07 آذر 1400 13:07
سپاس اصلاح می نمایم