دیداری با حکیم ابوالقاسم فردوسی

درود بر تو ای شاعر خوش بیان
به فردوسی آن مرد پارسی زبان

دلم تنگ بود و شدم سوی تو
گلی با خود آورده ام ، کوی تو

به دنیا که حقا تو گل کاشته ای
در آن جا چه کردی و چه داشته ای

به شاهنامه گفتی که رستم یل است
فریدون و پرویز و سهراب سر است

به راستی در آن جا رستم کجاست
ضعیف گشته یا مثل اینجا شجاست

فریدون و سهراب هنوز دشمن اند
یا آشتی نمودند و یک خرمن اند

شناختی مرا یا که گویم نسب
هدف را بگویم به راه و سبب

ببخشید کز اول نگفتم کی ام
به دنیا چه کاره ام به چه شغلیم

من هم مثل تو باکس بی کسم
به عشق خداست که نفس می کشم

خلاصه بگویم که فردوس جان
به دنیا ندیدم کسی مهربان

زمانه دیگه آن زمان تو نیست
به تار سیبیل مرد سنجند که کیست

نه مردی ببینی نه نامرد مرد
نه روزی ببینی که روزی به فرد

نه راستی ببیی که راستی کنی
نه هستی ببینی که خواستی کنی

نه خواستی ببینی که هستی کنی
نه مستی ببینی که مستی کنی

همه زر دارند ولی ، گشنه اند
لب دریا ویلا ، ولی تشنه اند

چنان ترسو کردند به دل ها درون
شجاعت شده پنج کیلو یک قرون

کرونا ، درست کرده اند آدما
مهک در سلامت شده تب نما

به هر جا روی کارت واکسن میخوان
ماشاءالله زرنگی تا آخر بخوان

یک عده شدند تاجر نفس و جان
ز واکسن فروشی شدن خانِ خان

گروه کمی گشته اند پر توان
ولی اکثریت شدند نا توان

باذن تو شاهنامه ای جمع کنم
که هر کس بخواند کمر خم کنم

حالا وقت آن شد بگم کیستم
تو استادی و پیشت هیچ نیستم

کمالم در این است که من بنده ام
درست است گناه کار و شرمنده ام

بهر حال بزرگم که من بنده ام
بزرگتر ز خود دیده شرمنده ام

ز نام حافظ هستم ز شغل هم ، طبیب
ز فامیل کریمی ، مرام هم ، حبیب

به مناسبت پاسداشت روز جهانی حکیم فردوسی ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱/ مشهد مقدس _ آرامگاه فردوسی

ایمیل مقصد