تنهایی هم عالمی دارد ...
گاه در میان جمعی و از خلوت اتاقت تنهاتر
گاه عجین میشود با روحت
پوچ و تو خالی میکند درونت را ...
گاهی میزند بر شانه ات و با پوز خند ،
میگوید یاری ک قرار بر ماندش بود
حال ببین چه تنهایت گذاشته ...
آری،تو راست میگویی
آدمها تاریک ترین قسمت درونشان
متعلق به عزیز ترین افراد زندگیشان است
میآیند،میسازند و با رفتنشان تخریب میکنند
کوهِ امیدِ روحِ تازه گرم شده ات را ...
دل نبند،دل نبند،دل نبند...
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 24 اردیبهشت 1401 10:46
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد نوری 24 اردیبهشت 1401 11:59
با سلام و سپاس از نگاه پر مهرتان
رضا کاظمی اردبیلی 24 اردیبهشت 1401 17:23
سلام و درود
شعرتان را خواندم
زیبا و دلنشین بود
موفق باشید
محمد نوری 08 تیر 1401 22:18
مانا و برقرار باشید