دو غزل

"فصل بنفشای اقاقی"

فصل بنفشای اقاقی، میدمی پرهای قلبم را
کولیوشانه، کشف خواهی کرد کشورهای قلبم را

چشم غزالان وحشی وُ چنگال شیران جوان وحشی
من بر نمی گردم، نبینی زخم خنجرهای قلبم را

در گوشه های دنج آغوشت شراب آسمان داری
از خون دل پُر میکنی، آفاق ساغرهای قلبم را

میبینمت هر دم"زیادت میشود میلم" تو میدانی
پیراهنت میگیرد آخر ،جان معبرهای قلبم را

مثل پری از قعر غم آگین چشمان تو می آیم
ای ناخدا ، در دل بیفکن باز، لنگرهای قلبم را

از غارت دریای شب می آیی و طوفان شعری نو
با بوسه ات ، آرام کن طغیان دفترهای قلبم را ...


٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭


"موج دژ انگیز"

سبوی سرخ سرودت ، به آسمان دلم ریخت
غروب کوچ تو وقتی، به آشیان دلم ریخت
به سوگ خسته ی باغت، به گوشواری از آتش
گذشت شبره ای از آه، به ارغوان دلم ریخت
پر از نفیر سکوتی، به چشم زلزله خیزم
که شهر نقره کشانت، به تاسیان دلم ریخت
تو عاشقانه، تو لبریز، هجوم موج دژ انگیز
خیال بی تو نوشتن،به واژگان دلم ریخت
چه سروگونه رمیدی، ز امرداد تبسم
که غربتی غزل- آغوش ،به پلک جان دلم ریخت
دوباره زخم زمینست،قرین خنده ی گلسنگ
که خوگر ظلمم، چنین زبان دلم ریخت...!


"به یاد شادروان امیرهوشنگ ابتهاج"


2022

ایمیل مقصد