تـــــــــو فکر کـــردی که فقط من غریب شهرم
گدایــی بـــــد تــــــــــر از آن که عنقریب شهرم
بــــــه لـب هرکی کـــــــــه حرفی ز مسکینی زد
و مسکینان دیـــــگر جمع و من ضریب شهرم
ویــــا فکر به سر بـــبری که چو دیوانه صفت
به ابلهی زده ام خـــــــــود مردم فریب شهرم
لباس میش به تـــــــــن لیــــک گــرگ پنهانم
ویــــــــــــــا چو رهزنی دست بر جیب شهرم
نــه عشق من نه چنین نیست من بـــــــی کس
به پیش هرکی بدیـــــــــــدم سر نشیب شهرم
گلی که کنـــــــده شده از تـــــــــــــن شاخش
ویـــــــــــــــا فتاده یی از درخت سیب شهرم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 15 مهر 1401 13:52
درود بر شما
دادا بیلوردی 17 مهر 1401 22:35
مفهومی در ذهنتان میجوشه که بهتره در اوزان روان باشه