«کدخدای بی خدا» غزل
کدخدای بی خدا ایمان ما را باد بُرد
اعتقاد و باور و قرآن ما را باد بُرد
گرگ خونخواری و بر تن کرده ای از جلد میش
بره و بزغاله و چوپان ما را باد بُرد
شام تاری کرده ای این آسمان خانه را
پرتو امید این چشمان ما را باد بُرد
مرغ خوشخوانی نمی خواند در این باغ خزان
از گلستان بلبل خوشخوان ما را باد بُرد
با تبر بر ریشه ی سرو و صنوبر می زنی
از میان جمع ما خوبان ما را باد بُرد
کدخدا این دِه شده ویرانه آبادی کجاست؟
از میان سفره حتّی نان ما را باد بُرد
گفته هایت کدخدا با کِرده هایت یار نیست
کدخدا آرامش از این جان ما را باد بُرد
روبهی هرگز نگردد پادشاه جنگلی
از میان جنگل آن سلطان ما را باد بُرد
گر چه ظلمت گشته امشب ، می شود آخِر سحر
ظاهراً امشب مـَه تابان ما را باد بُرد
«مخلص صادق» نمی بینم به لبها خنده ای
آن تبسم از لب خندان ما را باد بُرد
دوشنبه1402/2/18
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 19 اردیبهشت 1402 16:19
سلام ودرود
بهاالدین داودپور 20 اردیبهشت 1402 06:59
درودشاعرگرامی زیبابود گرچه تلخ
محمد مولوی 20 اردیبهشت 1402 17:27
کدخدای بی خدا ایمان ما را باد بُرد
اعتقاد و باور و قرآن ما را باد بُرد...
درود برشما عالی بود شاعر گرانقدر
علی مزینانی عسکری 21 اردیبهشت 1402 04:28
درود بر شما و احسنت بسیار زیباست
سعید آریا 23 اردیبهشت 1402 14:25
درود بر شما......