جدایی ها
فلک و قامتی که تا مانده ست
وافق غرق خون زپا مانده ست
شب رجزخوان و لشکر خورشید
پشت کوهی بلند جا مانده ست
باغبانی که مانده در پاییز
و به باغی تبر رها مانده ست
دلی از درد و غصه می جوشد
که گل از بلبلی جدا مانده ست
و قناری به شکوه می پرسد
کو بهاران، بگو کجا مانده ست
چه غریبانه می زند باران
تیشه از کوهکن جدا مانده ست
کاری از کس که برنمی آید
یک نفس تا شب دعا مانده ست
داد و بیداد از این جدایی ها
عالمی مست و مبتلا مانده ست
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 7
حسن کریمی 14 اردیبهشت 1395 02:55
جناب بر خور داری بسیار نغز سروده اید پاینده باشید
حمیدرضا عبدلی 14 اردیبهشت 1395 04:44
با سلام جناب برخوردار ی بسیار عالی سروده اید موفق باشید
موسی عباسی مقدم 14 اردیبهشت 1395 21:27
سلام کمی بیشتر اگر درباره معنا بیندیشی بهتر است
مرتضی برخورداری 15 اردیبهشت 1395 10:12
سلام آقای مقدم از نقد شما بسیارخرسند شدم فقط ای کاش مشخص می کردید کجا از نظر معنی مشکل دارد که اصلاح کنم
اله یار خادمیان 15 اردیبهشت 1395 05:54
موفق و موید و منصور باشی
علیرضا خسروی 16 اردیبهشت 1395 20:59
احسنت شاعر فرهیخته
دادا بیلوردی 17 اردیبهشت 1395 12:20
درود بر جناب برخورداری
از احساس زیبایتان برخوردار گشتم.