امیر وحیدی

قطار بی بازگشت

ارسال شده در تاریخ : 23 شهریور 1395 | شماره ثبت : H943969

گاهی باید از قوطی شعرها

بیرون زد...

گریه های بی شانه، بغض های بی نفس،

همه را برمی دارم و راه می افتم...

و تنهایی ام که پاهایم را با نبضِ جاده

کوک می کند...

دست های زیادی در کارند،

دست هایی که تنهایی ام را می نوازند،

دست هایی که مرا دفن می کنند...

من دست های زیادی را دیده ام که

هنگام

پرواز

سقوط

می کنند...

من راز آن دست هایی هستم

که پُشت قطارهای بی بازگشت بلند می شوند...

امیروحیدی