هایکوی ژاپنی یا سروش پارسی؟
Пӯӣиши густариши рӯҳи #шеъри_Порсӣ ба ҷаҳон
ژاپنی ها، مدت هاست که شعر هایکو یا در واقع،
هایکوواره را به زبان انگلیسی
وارد کرده
و آن را شعری جهانی کرده اند و ما نیز در شعر پارسی،
طرفدار هایکوواره های ژاپنی شده ایم.
پرسش نگارنده، این است:
ما، پارسی زبانان، بویژه آنهایی از ما که زبان انگلیسی را
می دانند، برای ارائه ی گونه ای از سرایش پارسی به جهان
چه کرده ایم؟
شعر نیمایی و سپید، با همه ی امتیازات خود،
ریشه در وامگیری ما
از ادبیات غرب دارند.
شعر معاصر ما، چه چیزی به ادبیات جهان افزوده است؟

آیا هایکو هایی که به زبان انگلیسی سروده می شوند،
نماینده ی ادبیات ژاپن در جهان نیستند؟
کدام گونه ی شعری، نماینده ی ادبیات معاصر فارسی است؟
#شعر_سروش پارسی،
چه کم از هایکوی ژاپنی دارد؟!
چرا با سرایش سروش انگلیسی، جهان را به ادبیات خود،
فرانخوانیم؟!
لطفا اگر می توانید،
به نفع ادبیات معاصر فارسی، همراهی کنید!
بلندا را نشانه گرفته ایم.
سروشی انگلیسی تقدیم تان:
#شعر_سروش
#Шеьри_СУРӮШ
#Soroush

As you are here, as you are there/

Nowhere or everywhere, no matter where/

Whatever you like, I do not care/

Can you leave my heart?//
#Mohammadali_Rezapour