ادامه

7. نوع نگرش به پدیده ها

در نورگرایی، پدیده ها، آفریده ها و نشانه های خداوند هستند.
هیچ چیز در عالم، بیهوده آفریده نشده حتی آفرینش شیطان
هم براساس حکمتی بوده است،
پس جهان بینی نورگرایی بر مبنای یگانه پرستی است، البته
در برخی ادیان یا به عبارت بهتر در برخی نسخه های
دین واحد آسمانی مانند مسیحیت، خدا را در جلوه هایی می بینند
که با یکتاپرستی مطلق، سازگار نیست و مثلا
حضرت عیسی مسیح را فرزند خدا می انگارند.
قرآن در رد این اندیشه ی شرک آمیز مسیحی،
ولادت عیسی را به ولادت آدم شبیه دانسته است(آل عمران، 59).
مطلب دیگر، این که:
طبیعت هم در نورگرایی، آفریده و نشانه ی خدا
و تسبیح گوی اوست و نعمتی است برای استفاده ی انسان ها و
دیگران. در موضوعات قومیت، ملیت و ویژگی های فرهنگی،
نگهداشت جنبه های مثبت سنت، نیکو و گرامی است
اما هرگز نگاهی نژادپرستانه و هیتلر وار به این موضوعات
در مکتب نور گرایی، اصالت ندارد و روشی مانند
روش صهیونیست های نژادپرست، مبنای درستی ندارد
هرچند خود را پشت دین مقدس یهود، پنهان کرده باشند.

8. روش گذاری بر پایه ی پردازش جایگاهی در روساخت و
پردازش چیره در ژرف ساخت

رهنمون:
در نورگرایی، توجه جدی داریم به این مهم که عوامل مختلف
در داستان و رمان و گاهی در شعر و غیره یعنی عواملی مانند
پدیدآورنده (نویسنده، شاعر، نقاش، بازیگران و...)، مخاطب،
زمان، مکان و... ممکن است در موقعیت های گوناگون،
گوناگون پدیدار شوند، مثلا قهرمان داستان
و دیگر شخصیت های آن ممکن‌است همیشه
به یک شیوه ی مثبت یا منفی رفتار نکنند و حالات مختلف آنها،
جلوه های مختلفی را به وجود بیاورد، مثلا شخصیتی که
در حالات عادی، خوش رفتار است، در حالات خاص،
به شکل های دیگری خود را نشان دهد. چنین تغییراتی را- که
برپایه ی تغییر در موقعیت ها هستند-
پردازش جایگاهی می نامیم.
در روح یا کلیت یا ژرفنای اثر پدیدآمده در حوزه ی
مکتب نورگرایی، نور معنویت غلبه دارد و با وجود نگرانی ها،
غم ها، شکست ها و...
فضای غالب، نورانی، امیدوارانه و بطور کلی مثبت است
و این شیوه ی پردازش، آشکار یا نهان در نورگرایی
حضور دارد و این را پردازش چیره می نامیم،
بنابراین، پردازش چیره در نورگرایی، هیچ وقت
با نگاه نیهیلیستی و مانند آن، همخوانی ندارد و در شعر
به شیوه ی خیام و در داستان به شیوه ی صادق هدایت نیست
هر چند ممکن است گاهی در پردازش جایگاهی به آنها بگراید
(مثلا در زبان شخصیتی داستانی که اندیشه هایی همانند
با آنها دارد).

9. به خود کشانیِ سازنده

رهنمون:
برخورد نورگرایی با مکاتب دیگر در چارچوب
به خود کشانیِ سازنده است.
نورگرایی، دعوایی با هیچ مکتب ادبی دیگری ندارد
مگر در جایی که آن مکتب در نقطه ی مقابل معنویت
خدایی می ایستد. از این گذشته، دستاوردهای مثبت
مکاتب دیگر در نورگرایی، مورد استفاده قرار می گیرد
اما نه بصورتی که باعث ایجاد پراکندگی بشود
بلکه بصورت یکدست و یگانه. در واقع، نور گرایی،
امتیازات مکاتب دیگر را بصورت تعدیل شده و
در چارچوب ارزش های خود و در کلیتی یکپارچه
به کار می گیرد و البته خود نیز بسیار بر آنها می افزاید.

10. اشاره نگاری

استفاده از کد، رمز، نماد، شعار و مواردی از این قبیل،
اهمیت زیادی در نورگرایی دارد و بویژه در مواردی
مانند تقابل جبهه‌ ی حق و باطل در نبرد بزرگ،
قابل استفاده است.
اشاره نگاری، عنوان انتخابی نگارنده است برای کاربرد
هر کدام از ابزارهای کد، رمز، نماد، شعار و از این قبیل، مثال،
استفاده از "98+" (کد مخابراتی) در معنای ایران، "زیتون"
در معنای فلسطین و لبنان، کنار هم آمدنِ
"11" "22" و "33" برای توجه دادن صهیونیست ها
به شکست شان از حزب الله لبنان، "خیبر"
در توجه دادن صهیونیست ها به شکست نیاکان شان
در جنگ خیبر، "یا مهدی‌" در روحیه دادن به جبهه ی خودی
و شکستن روحیه ی جبهه ی صهیونیست و دجال
(صهیونیست ها، پیش دستی کرده و
در بازی یارانه ای خلیج فارس، عبارت "یامهدی"
را در معنایی منفی و از زبان دشمنان شان به کار گرفته اند)،
"144" برای اشاره به روایت کتاب مقدس درباره ی
بازماندگان یهودی جنگ آخرالزمان که
144000 نفر و در راه نیک هستند و
به حضرت عیسی مسیح ایمان می آورند و
ما به نشانه ی دوست داشتن آن یهودیان رستگار
و پیوسته به راه حق، عدد 144 را در این معنا می توانیم
به کار ببریم.

(ادامه دارد)
#محمدعلی_رضاپور (#مهدی)