نوعی خاص از عروض در سبک های نگارنده (2)

نوعی خاص از عروض در سبک های نگارنده (2)

عروض فارسی را می توان به چهار گروه کلی تقسیم کرد که از نظر میزان پایبندی به قواعد اولیه ی علم عروض به ترتیب عبارت اند از:

1. عروض سنتی:
پایبند به تساوی طولی
مصراع ها و تقارن ارکان عروضی

2. عروض مُستَزاد و نیمایی:
قائل به عدم تساوی طول مصراع (لَخت) ها اما همچنان پایبند به شیوه ی سنتی پردازش زحافات (مگر به استثناء و در حاشیه و بطور غیر رسمی)

3. عروض ویژه ی سبک نگارنده (قابل کاربرد در شعر سروش، سه گلشن و چندآهنگ):
پایبند به کلیت و روح عروضی
اما پذیرنده ی زحافات آزادتر
برای پرش از وزنی به وزنی و حتی از بحری به بحری

4. عروضِ آزاد:
دارای ارکان عروضی با امکان حداکثری در قرار گرفتن ارکان مختلف در کنار یکدیگر
(مانند شعر سپید و موج نو و...)