بهانه پرداز

ارسال شده در تاریخ : 13 فروردین 1402 | شماره ثبت : H9424372

در هوایت بهانه پردازم
عطر شالی به دشت تابستان
نرمیِ مه به چهره ی بستان
یا پُلِ بینِ حسّ و آوازم
جنگل گیسوانت را
دست لطف نوازشی برسان
تا ببینی که گم شده ست در آن
هم دل ناشکیب و
هم
جانم.

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)

پ. ن

سروش بالا در زیرشاخه ای از قالب انعطاف پذیر و گسترده ی سروش است.
در این سروش، از دو (یا سه) نوع قافیه استفاده شده که نخستین قافیه در لَخت های یکم و چهارم و قافیه ی
دیگر در لَخت های دوم، سوم، ششم و هفتم رعایت شده و قسمت پایینی هم طبق معمول شعر سروش،
متفاوت به کار رفته و البته در این جا، بجای یک لَخت، سه لَخت پایانی، موجود است که در اصل، درنگ خوانیِ
ترجیحیِ یک لَخت بزرگ تر است که به سه جزء کوتاه تر تقسیم شده.
وزن، همان وزن اصلی شعر سروش است(فاعلاتن مفاعلن فعلن) و انعطاف پذیری وزن هم در لَخت پنجم، مشهود و محسوس.