خلاصه کتاب تائو تِ چینگ/لائوتزو
مترجم:فرشید قهرمانی
***************
تائو تِ چینگ - یا دائو دِ چینگ - را می توان کتاب طریقت هم نامید. درباره لائوتزو - نویسنده ی آن - اطلاعات دقیقی
در دست نیست. گفته می شود او در زمان کنفوسیوس، حدود پانصد سال پیش از میلاد مسیح، در چین زندگی می کرده و به سمت بایگان در دربار یکی از پادشاهان آن زمان مشغول بوده است.
با این وجود معنایی که برای این نام گمان می رود پسر پیر است. آن چه از او باقی مانده، همین کتاب است؛
راهنمای هنر زندگی و خرد ناب
یکی از عجایب باقی مانده از روزگاران کهن
***************
رها از آرزوها می توان اسرار را درک کرد.
در بند آرزو تنها می توان جلوه ها را دید.
2
وقتی مردم برخی چیزها را زیبا می دانند
چیزهای دیگر زشت می شوند.
وقتی مردم بعضی چیزها را خوب می دانند
چیزهای دیگر بد می شوند.
بودن و نبودن یک دیگر را می آفرینند.
سخت و ساده یک دیگر را پشتیبانند
بلند و کوتاه یک دیگر را تعریف می کنند.
پستی و بلندی به یک دیگر وابسته اند.
قبل و بعد به دنبال هم می آیند.
3
فرزانه
بدون انجام دادن کاری عمل می کند
و بدون به زبان آوردن کلمه ای آموزش می دهد.
4
فرزانه)
بدون آن که مالک چیزی باشد،
عمل می کند، بدون آن که انتظاری داشته باشد.
وقتی کارش به اتمام می رسد، آن را فراموش می کند.
به همین دلیل برای همیشه جاوید باقی می ماند.
5
اگر مردانِ بزرگ را بیش از اندازه ارزشمند شمارید،
مردم عادی کوچک شمرده می شوند.
6
اگر دارایی خود را بیش از اندازه عزیز دارید،
دزدی میان مردم رواج پیدا می کند.
7
نزدیک به زمین زندگی کنید.
همیشه ساده بیاندیشید.
در مشاجرات، عادل و بخشنده باشید.
در حکومت، سعی در فرمانروایی و تسلط نداشته باشید.
در کار، آن چیزی را انجام دهید که از آن لذت می برید.
در زندگی خانوادگی، همیشه در دسترس و حاضر باشید.
8
وقتی از این که خودتان هستید خوشنودید
و از رقابت و مقایسه دست کشیده اید،
همگان به شما احترام می گذارند.
9
به دنبال تایید دیگران باشید؛
برده آن ها خواهید بود.
10
داشتن بدون احساس مالکیت،
عمل کردن بدون انتظار داشتن
و راهنمایی کردن بدون سعی در حکم راندن
فضایل عالی محسوب می شوند.
11
برای ساختن چرخ محور ها را به هم وصل می کنیم
ولی این فضای تهی میان چرخ است
که باعث چرخش آن می شود.
از گل کوزه ای می سازیم،
این خالی درون کوزه است
که آب را در خود جای می دهد.
از چوب خانه ای بنا می کنیم،
این فضای خالی درون خانه است
که برای زندگی سودمند است.

مشغول هستی ایم
در حالی که این نیستی است که به کار ما می آید.
12
فرزانه در جستجوی رضایت خاطر نیست.
نه در جستجوست، نه انتظار می کشد.
او حاضر است؛ آماده برای خوش آمد گویی به هرچیز.
13
هنگامی که فرزانه حکومت می کند،
مردم به ندرت متوجه وجودش می شوند.
پس از فرزانه بهترین حاکم، رهبری است که دوستش دارند.
پس از او فرمانروایی که از او می ترسند
و بدترین، کسی است که او را خوار می شمارند.
اگر به مردم اعتماد نکنید،
آن ها را غیر قابل اعتماد می سازید.

فرزانه سخن نمی گوید، عمل می کند.
وقتی کارش به انجام می رسد،
مردم می گویند: " چه جالب، ما خود آن را انجام داده ایم! "
14
وقتی کشور دچار آشوب می شود،
میهن پرستی رونق می گیرد.
15
تقدس و خرد را فراموش کنید
و مردم هزار بار شادتر خواهند بود.
عدل و اخلاقیات را فراموش کنید
و مردم تنها آن چه درست است را انجام می دهند.
سود و صنعت را فراموش کنید
و دیگر دزدی وجود نخواهد داشت.
16
فکر کردن را متوقف کن و مشکلاتت پایان می یابد.
17
اگر خود را به روی شکست باز کنید،
با شکست یکی می شوید
و آن را می پذیرید.
18
اگر اجازه دهید ناآرامی به وجودتان رخنه کند،
ارتباط با اصل خود را از دست می دهید.
19
انسان خوب کسی نیست جز آموزگاری برای انسان بد.
انسان بد کسی نیست جز چالشی برای انسان خوب.
20
هر عملی، عکس العملی دارد.
خشونت حتی با نیت خوب
همیشه به کننده اش باز می گردد.
21
فرزانه به خود ایمان دارد
پس تلاش نمی کند تا خوشنودی دیگران را بدست آورد.
چون از خود خوشنود است
نیازی به تائید دیگران ندارد.
چون خود را پذیرفته است،
تمام دنیا او را می پذیرند.
22
انسان های عادی تنهایی را دوست ندارند
در حالی که فرزانه تنهایی را به کار می گیرد.
او در تنهایی درک می کند
که با هستی یگانه است.
23
شهرت یا صداقت؛ کدام یک مهم تر است؟
ثروت یا شادی؛ کدام یک ارزشمند تر است؟
موفقیت یا شکست؛ کدام یک مخرب تر است؟
اگر برای خوشنودی به دیگران وابسته باشید،
هرگز خوشنودِ حقیقی نخواهید بود.
اگر شادی شما به پول و ثروت وابسته باشد،
هرگز با خود شاد نخواهید بود.
از آن چه دارید راضی باشید
و زندگی را همان گونه که هست جشن بگیرید.
وقتی درک کنید هیچ کاستی و نقصی وجود ندارد،
کل دنیا متعلق به شما خواهد بود.
24
وقتی کشوری در هماهنگی با تائو است،
کارخانه های آن ماشین های باروری و کشاورزی می سازند.
وقتی کشوری راه خلاف تائو می پوید،
ابزار و ادوات جنگی در حومه ی شهرها انبار می شوند.
توهمی بالاتر از ترس وجود ندارد
و اشتباهی بزرگتر از آماده شدن برای دفاع ازخود
بد شانسی ای بد تر از دشمن داشتن نیست.
هر که بتواند در میان ترس های خود به مشاهده آن چه رخ می دهد بپردازد،
همیشه در امان خواهد بود.
25
وقتی ثروتمندان در رفاه اند،
در حالی که کشاورزان زمین های خود را از دست می دهند؛
وقتی دولتمردان بودجه های گزاف
صرف ساز و کارهای نظامی می کنند؛
وقتی طبقه ی بالا مصرف گرا و بی مسئولیت است
و وقتی فقرا جایی برای تنظم خواهی از این نابسامانی ندارند؛
اوضاع از هماهنگی با تائو به در آمده است.
26
هرکه در تائو ریشه دارد،
هرگز ریشه کن نمی شود.
هرکه تائو را در بر کشیده است،
هرگز رها نخواهد شد.
نام چنین کسی نسل پس از نسل با احترام برده می شود.
27
اجازه دهید تائو در زندگی تان حضور یابد
و به این ترتیب اصالت یابید.
اجازه دهید تائو در خانواده تان حضور یابد
و خانواده تان شکوفا گردد.
اجازه دهید تائو در کشورتان رخ بنماید
و کشورتان نمونه ای خواهد بود برای کشور های دیگر جهان.
اجازه دهید تائو در جهان حاضر باشد
و جهانیان در شادی و شور به پایکوبی می پردازند.
چگونه می دانم این حقیقت دارد؟
با نگریستن به درون خویش.
28
اگر می خواهی رهبر بزرگی باشی،
باید یاد بگیری چگونه از تائو پیروی کنی.
تلاش برای تسلط را متوقف کن.
نقشه های از قبل طراحی شده را به دور بریز.
28
هرچه ممنوعیت ها بیشتر باشند
پاکدامنی و تقوا در جامعه کمتر خواهد بود.
هرچه ابزار نظامی بیشتری انبار کنید،
کمتر در امنیت خواهید بود.
29
فرزانه می گوید:
" قانون را رها می کنم
و مردم با صداقت می شوند.
اقتصاد را رها می کنم
و مردم ثروتمند می شوند.
تمامی نقشه ها برای رفاه مردم را رها می کنم
و رفاه عمومی فراگیر می شود. "
30
اگر کشوری با شکیبایی اداره شود،
آرامش و شرافت بر آن حکم فرما می شود.
اگر کشوری با سرکوب اداره شود،
اندوه و نیرنگ بر آن حکم فرما می شوند.
31
وقتی میل به قدرت بر رأس امور است،
هرچه ایده آل ها والاتر باشند، نتیجه اندک تر است.
سعی کن مردم را خوشحال کنی
و به این ترتیب اساس غم و اندوه ناپدید می شود.
32
فرزانه از این که الگوی خدمت است
راضی و خوشنود است.
در تحمیل خواسته های خود تلاش نمی کند؛
صریح و واضح است ولی نمی رنجاند؛
رک و روراست و در عین حال انعطاف پذیر؛
33
برای خوب اداره کردن یک کشور
چیزی سودمند تر از میانه روی نیست.
34
اداره ی کشوری بزرگ
چون سرخ کردن ماهی ای کوچک است؛
با دستکاری بیش از حد، به حتم کار را خراب می کنی،
کشورت را در تائو متمرکز کن
و بدی دیگر قدرتی نخواهد داشت؛
نه این که از میان برود
ولی به سادگی می توانی از راهش به در آیی.
بهانه ای به بدی برای مخالفت مده
و بدی خود به خود از میان می رود.
35
ملت بزرگ مانند مردی بزرگ است؛
وقتی اشتباهی مرتکب می شود، متوجه آن می شود
و آن را می پذیرد.
با پذیرش اشتباه، آن را اصلاح می کند.
36
هنگامی که رهبری جدید انتخاب می شود،
با ثروت و مهارت خود به او کمک نکنید
بلکه به او تائو را آموزش دهید.
37
درخت کاج عظیم
از بذری کوچک می روید
و سفرِ هزار فرسنگی
با یک گام آغاز می شود.
با عجله در عمل شکست می خورید.
با سعی در فهمیدن
مسائل را از دست می دهید.
38
من تنها سه چیز را آموزش می دهم؛
سادگی، شکیبایی و شفقت.
این سه گرانبهاترین گنج ها هستند.
39
انسان نرم و لطیف زاده می شود
و به هنگام مرگ خشک و سخت می شود.
گیاهان هنگامی که سر از خاک بیرون می آورند نرم و انعطاف پذیرند
و به هنگام مرگ خشک و شکننده.
پس هرکه سخت و خشک است
مرگش نزدیک شده
و هرکه نرم و انعطاف پذیر
سرشار از زندگی است.
سخت و خشک می شکند.
نرم و انعطاف پذیر باقی می ماند.
40
آنان که سعی در تسلط دارند
و برای حفظ قدرت از زور استفاده می کنند
و خلاف جهت تائو حرکت می کنند،
از کسانی که چیزی ندارند می گیرند
و به کسانی که بیش از اندازه دارند، می دهند.
41
نرمی بر سختی غلبه می کند
و لطافت بر خشونت.
همه این را می دانند
ولی کمتر کسی به آن عمل می کند.
42
فرزانه به وظایفش عمل می کند
و اشتباهاتش را اصلاح می نماید.
او آن چه ضروری است را به انجام می رساند
و از دیگران چیزی طلب نمی کند.
43
اگر کشوری خردمندانه اداره شود،
ساکنانش خوشنود خواهند بود.
از دسترنج شان لذت می برند
***************
گردآوری و تایپ: ابوالقاسم کریمی
تهران _ ورامین
25/دی/1399