ازمن‌گذشته است‌دگرعشق‌وعاشقی عمرم‌به‌پای‌چشم‌سیاهت‌تباه‌شد

تخم‌نفرت‌راچراتوکاشتی‌درسینه‌ات من‌که‌عمری‌سوختم‌درپای‌عشقت‌نازنین

باباحمید‌توببین‌دست‌روزگار حق‌تورازعالم‌وآدم‌گرفته‌است

درنگاهم‌تونخواندی‌بی‌وفاعشق‌مرا من‌تمام‌عمرپنهان‌کرده‌ام‌این‌رازرا

تحریم کرده‌ای‌تومرابانگاه‌خود این‌رابدان‌بمرزجنونم‌کشانده‌ای

ازمن‌نپرس‌که‌چه‌دردیست‌دردلم این هدیه را زیارعزیزم‌گرفته‌ام

چشم‌آبی‌موطلایی‌فرصتی‌دیگرنمانده بعدمن‌دیگرنداردسودباران‌بهاری

خوب‌می‌دانی‌بذون‌شعرمی‌میرم‌عزیز. گرقلم‌رابشکنم‌جان‌دادنم‌راحت‌شود

بااین‌همه‌ستم‌که‌توکردی‌به‌این‌دلم .آخربگوچگونه‌ترامن ببخشمت

عصر یخبندان که می‌گویند درقلب‌من‌است لحظه‌ای بنگرمراباآفتاب چشم‌خویش

سالیان‌است‌که‌ازعشق‌تومی‌گویم‌شعر زچه‌روشعرمرا‌هیچ‌نمی‌خوانی تو

رسوا شدگانیم و در این شهر چو ما نیست از دست قلم ، از سر ما عشق جدا نیست

درنیمه‌شب‌بیادتوبیدارمانده‌ام باورنمی‌کنی‌توبه‌ساعت‌نگاه‌کن

بیستون‌رامن‌به‌عشق‌پاک‌شیرین‌کنده‌ام بی‌وفادربزم‌خسرومی‌گساری‌می‌کند

شدم‌بازیچه‌دستت‌ولی‌باورنمی‌کردم رهایم‌کردی‌ورفتی‌تودنبال‌خوشی‌هایت

شورعشقی‌نیست‌دیگردرنگاه‌سردتو من‌چراعمرگران‌رادررهت‌دادم‌بباد

بعد‌مرگم‌گریه‌ات‌سودی‌ندارد‌بی‌وفا. تاکه‌بودم‌وقت‌توپربودبهردیدنم

دردل‌من‌دردهابسیارمی‌باشدولی دلبرم‌سنگ‌صبوردردهای‌من‌نشد

دل‌رابه‌دشمنم‌تو ‌چه‌ارزان‌فروختی شادم‌که‌کسب‌وکارتورونق‌گرفته‌است

درنگاهت‌گرمی‌خورشید داری‌نازنین گوشه‌چشمی‌زتویک‌لحظه‌آبم‌می‌کند