چو سایه من بدنبال تو هستم خودت گفتی که من مال تو هستم تو حالا رفته ای با یار دیگر فقط جویای احوال تو هستم

«اسرار مگو»

جِرم خورشید یقیناً ، سببِ جذبه اوست
در مثل آمده، مردی که وزین است نکوست

سرِّ آن نور،که ساطع شود از چهره مهر
نتوان گفت به اغیار ، که اسرار مگوست
ادامه شعر

من ویک عمر دنبالت دویدن همیشه ناز چشمانت خریدن تو ویک عمر تنها بیوفایی ومن در انتظار بوسه چیدن

ایکاش همچو مریم نذر معبد میشدم          بر دل خسته و حیران، مراقب میشدم  ایکاش همچو یوسف در اوان نوجوانی       میوه ی دل را نمیچیدم،مواظب میشدم...

ببین حکمم نوشته مرگ با تیر ز مژگانت بده یک دسته تیر بگو چشم مرا دیگر نبندند ببینم این دم آ خر ترا سیر

«امروز و فردا» ایکه برچشمِ تو،رنگِ رخ دریازده اند داغ آن موج نگه را ،به دلِ مازده اند هوس بوسه ای امروز، نمودم ز لبت بختِ بد مهلتِ امروز،به فردازده اند حسن کریمی...

چرا آ خر مرا کردی جوابم نکردی رحم بر حال خرابم عزیزم زندگی ارزش نداره ببین پیرم حباب روی آ بم

نمی آ یی عزیزم تو به خوابم ز دوریت دچار اصطرابم ذغال چشم خودرا گل بینداز کبابم کن کبابم کن کبابم

برایم سالها تو ناز کردی لبان غنچه ای را باز کردی به میدان نبرد بی وفایی من بیچاره را سرباز کردی

عشقِ روز و سال و ماه و هفته ام بی تو باور کن... ز دنیـا خسته ام گفته بودم باز می گـویم : «مـرو» نیم گامی رفتــه باشی...، رفته ام...

چه کاری کرده ای با این دل من وخاکستر نمودی حاصل من تو بیمهری نمودی با دل من نگاه تو فقط شد قاتل من

دگر من خسته ام از حرف مردم شدم در کوچه عشق تو من گم مگر مهمان چشمانت نبودم چرا فرقی ندارد جو و گندم

«خدا اینجاست» چه چشمانی، چه مژگانی،تماشا کن خدا اینجاست.! برایِ این دل مشتاق ،اینجا بودنش رؤیاست ترحم کن بیا ، نازِ نگاهت را نگیر از من کویرِتف زده، درحسرت آغوش یک دریاست حسن کریمی...

بیا نذر خودت با دل ادا کن فقط یکبار در عمرت وفا کن بیا تا در نگاهت جان سپارم دلت را بعد من ماتم سرا کن

بجز تو هیچ غمخواری ندارم بیا بنشین فقط یکدم کنارم بیا سامان دلم تنگ است برگرد تویی تنها همه دار و ندارم

خبر از حال وروز من نداری بدان سهمم شده چشم انتظاری اگر یکلحضه برگردی عزیزم زمستان دلم گردد بهاری

تو عشقت دردل من جا گرفته و چشمانم ترا تنها گرفته نکن انکار اینهم مدرک من دلم چون از دلت امضا گرفته

سراغت راز دل دیگر نگیرم دگرازباتوبودن سیرسیرم بپایت من جوانی را نهادم چرا بیهوده کردی تو اسیرم

قرار این بود هم پیمان بمانی تو با دل تا خط پایان بمانی تمام آرزوی من فقط این تو بی غم باشی وخندان بمانی

«کوژ پشت» دوست دارم گم شوم ، در شهرِ چشمانِ تو من یوسفی باشم اسیرِ ، بندِ زندانِ تو من دل شده بی تاب ِ آن تابی ، که بر مژگان توست کوژ پشتم نازنینا ، پیشِ مژگانِ تو من حسن کریمی...