حال که تو آمده ای غایبم پرده گشوده است ز من روزگار جمعه چرا حال بیا مانده ایم حال ز آینده ندارد قرار حال که من خسته و افتاده ام دست مرا گیر چو آموزگار از حرمت صاحب افطار من عشق برون آمده از اخ...

طعمی به جز تلخی برایم زندگی نداشت در سینه ام آتش به پا کرده است رفتنت می‌خواستم باشی و باشم پابه پای تو دل را به‌روی غصه وا کرده است رفتنت بابا نمی‌ارزد برایم زندگی دگر اندوه را در سینه ...

تردید نیست هرکه به قدرِ لیاقتش درعرض عمر منشأ آثارمی شود با اعتنا به وضع هوا در وجود او راه سقوط و اوج نمودار می شود گه در مسیر گردش ایام یک شبی انسان به سان دیو پدیدار می شود گاهی سگی به پاس ادب مثل...

دیدم به چشمان خودم آن کودک هفت ساله را با روی دوده فام خود، ژولیده در سرخِ قبا پای برهنه بر زمین، لبخند تلخش رو به ما بر تنبکی می زد به ضرب، با رقص و با ناز و ادا چشمان او قرمز زِ اشک، با آن دل دور از...

این روزها تو خیابون زن¬های مو پریشون زیادن و فراوون، چقدر خوشحاله شیطون ادعاها فراوون ما خدا رو دوست داریم امّا فقط این وسط حجابو دوست نداریم مگه میشه که آدم، یکی رو دوست بداره امّا تو حرف های او...

تقدیم به روح بزرگ و پاک مادرانِ مینو نشین ⚘ م) مثلِ بهاری سبز، در هُرمِ کویر است ا) الگوی بی همتای لطف و مهربانی د) در دفترِ خلقت، به نامش شد نوشته ر) رازِ بقای زندگی، در دارِ فانی ب) بر دام...

با تو قهرم ولی سخت پشیمان هستم چون که تو باز همان دلبرِ جانان هستی دلِ رنجیده ی من پر ز شرار است ولی همه جا مرحمِ این زخم فراوان هستی بی سبب نیست که دل کندنِ از تو سخت است به خدا عشق تویی کعبه ی ایمان...

« حکمت جم1 » پیرو حکمت جم باشی که بتوان به جهان سکه ی نام خودت ،از ره حکمت بزنی تو که از مُلک سلیمان،طلبی حشمت و جاه2 باید از علم سلیمان ، به جهان دَم بزنی تا که ...

« امتحان » خدایا آگهی ، من بد نکردم زِ بدکاری به من نَبْود نشانی اگر در کودکیـَم ، گُشنه1 ماندم قناعت داشتم بـر لقمه نانی اگر در امتحان بودم ...

« زنده دل » این شعرها نوشتم ، شاید به غیرت آیی در مُلک دین و وجدان،تخم عمل بـپاشی مردان با کفایت ، با علم و معنویت وجدان ناروایت1 خاموش و خفته باشی دین ...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « شاکی1 » ای عُمر شاکی به پیشت آمد از دست علی(ع) گفت اندر کعبه‌،آن بر من چرا ضربت زدی ای عمر حکمش تو کردی،گفتیَش حق با علی است ...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « دو دستی » ای قادر سبحان ، تو که آگه زِ من هستی حاجت زِ تو خواهم،به دعاها به دو دستی بدبخت تر از من به جهانت دیگری هست یا ...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « حرف قدیم » این ره همان دو راهیست،در پیش آدم ودیو بحثـش مگر نـخواندی از دوره ی سلیمان دستگاه آفرینش ، این حرفها بیان کرد مع...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « نیک صولت1 » کس اَر نیک صولت بُوَد در جهان کنـد تازه آئیـن پیغمبـران هر آنکس که در جامعه بد کند نه تنها به خود،بل...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « رسم جهان » خُرمس این باغ جهان ، از هنر کارگران ورنه این باغ شود خشک شجر وبی ثمرس صاحب باغ به فکر است ، در آبادی آن حیف وص...

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی « قانون اسلام » انقلاب آمد میان،رهبر بشد بر مسلمین قاعد اعظم خمینی (ره) سید والا تبار1 ای مسلمانان بـشد قانون اسلام استوار ...

« سرکشی » مبادا سرکشی کردن ، به راه بندگی کردن نـشاید سرکشی کردن ، اگر کردیم گمراهیم خدا ما را نمی خواهد،ولیکن ما خدا خواهیم خدا از ما بُوَد آگاه و ما از آن ...

« با خرد » ما با خردانیم و خداوند نـبینیم نادیده عبادت نـکنیمش که بـبینیم ظاهر نـشود دید ، به باطن بـشود دید ما سایه ی الطاف خدا،گوشه نشینیم گفتم که خ...

« سخن ساز » حافظ از مسند عزّت1 ، ره توفیق بیافت ما از آن مسند توفیق ، توان یاد کنیم ای حسن ،حافظ اگر مرد سخن سازی بود ما خوشس از سخنش،معنوی ایجاد کنیم ٭٭٭ 1...

« مرغ غیب » در اعلا ملک حق، تا می توان رفت چرا در خاک این دنیا بمانیـم مگر این روح ما ، از خاک می بود نه از خاکیـم و ما از آسمانیـم ندای م...