پیله به پیله مسخ شد ،،چهره به استحاله ها

ساقی عمر ریخته ، خون به دل پیاله ها

جوهر من سرشت او ، نامهء من نوشت او

داد به سرنوشت او ، مهر زد این قباله ها

ریخت شراب ارغوان ، چهرهء زردِ عاشقان...

تا که سیب از درخت عشق افتاد

لحظه راندنم شد از جبروت

چون که ابلیس روح عاشق شد

سوخت پروانه در سقوط ِ هبوط

ساعت حادثه رقم زد لوح

رانده شد عشق سرخ از ملکوت

در سراشیب درد غلتیدم

آمدم...

عشق ها را نیست فرجامی ، به جز آغوش خاک

تا بروید بار دیگر ،خوشه ها از شاخه تاک

گرنجوشد خون عاشق خوشه ای پرورده نیست

عاشقان را نیست پروایی ، نباشد هیچ باک

خون عشاقست ، در خمخانه می جوشد...

عطرِ بهار و گل ببین ، باد رسانده سوی ما

رنگ دوباره می زند ، غنچه به رنگ و روی ما

عشق لباس نو به تن ، برگ شکوفه پیرهن

بوته گل ِ شقایقی ، تازه دمیده کوی ما

ساقی سرخ ، لاله ها ، جام گلش ، پیاله ه...

سقف آوار است در کاشانه ها

خانه ها مخروبه در ویرانه ها

سفره ها خالی ، اجاق خانه سرد

بوی نانی نیست ، در این خانه ها

گل نمی بینم ، به این نوروز ِپیر

پیله شد زندان ، به این پروانه ها

از قنار...