می خروشد از در و دیوار
ترکشِ ساکتِ تهاجم تو

خاورِ میانه ، چشم من ست
قصهٔ قایق و تلاطمِ تو

می نشینم که خوب فکر کنم
که کجا دیده ام طلوعت را

می رسم تا حدودِ نورِ بزرگ
می خورم ترکشِ ظهورت را

لایه...

من چشمهای تو را می کشم به حرف
آن چشمهای پر از قصه و شگرف

من باد می شوم که تو را بر ملا کنم
در ابرهای مست ، خروشی بپا کنم

مستانه رفته ای تو از این قابِ چشم من
دیوانه می دود قمر ِخوابِ چشم من

آزاد ...

به کدام احتمال ، می بخشی
شروع تازهٔ خود را
به طالعِ هر روز ؟
که من پراکنده ام اندیشهٔ شقایق را
به ساحتِ تنویرِ عاشقانهِٔ صبح؛
حروف، دل تنگ اند،
شبم چکیدهٔ درد
دلم خرابِ نبرد
و من چه بی قرار تو ام ؛
کم...

دستانِ باد ، تو را در بغل گرفت
وقتی پرید ، عقابِ ترانه ام

ابری رسید به فریادِ چشمها
نوری خمید ، در عمقِ شبانه ام

آسان نبود، که خلقت کند کلام
چشمِ تو بود ، تمامِ بهانه ام

غم می رسید که دیوانه ا...

پوستم شکافت در صفحات رقیق تو
در عشق، خم شدم
دیوانگی به شعورم هجوم بُرد
من باز ، خم شدم !
می دیدم ات که به رقصی ورای جسم
در باد ، می خزی
من ، عندلیب وار
می خواندم ات به بغض
تو ، سبز می شدی
من زرد...