من میان باغ انگور
تو دم از حور و رضوان میزنی
من پی می و شراب
تو دم از نماز و قرآن میزنی
من مست و خراب عالم
تو دم از هوش و جان میزنی
من جام می به دست
تو انگشتر عقیق به دست
من اندر فکر یار
منتظر دیدار
ب...

زلف و چشم و ابرو، همه مشکی
بیچاره آن عاشقی
که معشوقه اش، چنین باشد.

به وقت خواب ملک الموت بدیدم
آن حضرت یار به وقت موت بدیدم
سخن از عشق و جان می زد
بوسه بر لب و دهان می زد
اندر این میان که ما را
گرفته بود تنگ در آغوش
دم از قبضه ی روح و روان می زد
به این هنگامه
بگشودم...

گفتم شعر شوم که بخوانندم
دریغ، نمی دانستم که این مردم
شعرهایشان را کنج قفسه می نهند.

هوس کرده ام شعری بگویم
تا که قلبم آرام گیرد داد سخن از عشق او بگویم
از زلف پریشانش که مرا اسیر پیچ و تابش کرده
از نگاه ناوک اندازش که می زند تیر بر قلب و جانم
از سخنان نغز و نازش که می نشیند بر ...