زندگی یعنی رنج
رنج از زندگی ناثابت
من چه ناآرامم
هیچ تضمینی نیست
که در این لحظه ای من
خبر از حادثه و مرگ به گوشم نرسد
تا چه حد ناامنی
تا چه حد بیچاره تر از آنکه
بشرش می خوانند نامش را
من برای آنها گف...

و کاش تو هم پای من می آمدی
پای آن خیالات شور انگیز
تا منطق نیشخند نمی زد
اجتماع نقیضین محال
هیچکس به تو نگفته بود
وهم واقعی است ؟
پس آنجا کجا بود
که زندگی های
نزیسته یمان را آنجا کردیم
و پوست ...

با خود اندیشیدم
چه کنم تا که کنم دل شادت
یا چه کاری ست که اگر من دهم آن را انجام
می شود باعث آن که بنشانی به لبت خنده ژرفی آرام
غرق این فکرُ
و سرانجام پس از کَل کَل طولانی با خویشُ
رسیدن به در خانه ...

و از دریچه چشم هایمان خوشبختی،
بود در جای دگر
و نمی دانستیم، که همان عابر و همسایه خوشبخت که می پنداریم
در دلش حسرت ما بودن بود
او هم انگار....
و چه بدبختی یی
بشری درک کرد نکرد فلسفه آدم را؟
که ...

و چه بی حد و حصر تنهایی
در میان منُ و اوُ همه ایشان و همینطور شما
هر چقدر هم نزدیک
و درون کله هامان هم پر
باز هم فاصله ای هست وسط
که میان منُ و اوُ و همه ایشان
و همینطور شمایی
که اگر هم بشوی تو
ب...