من همچو زُلِیخای دِلَم، خُردِه نَگیر
عشقم به خودم باشد و غم ، خُردِه نَگیر
من خنجر از پشت زِ او خُردِه و لیک
زخمم شده مَعدَنْ نمکم، خُردِه نَگیر






با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

نَقلی زِ پُلی زیرِ پُلی ریش دِل اَستْ
این پُل، نَه کِه نِدوِد، که ابو نیشْ دِل اَستْ
دِلْ دِلْ بکنی گُل نزنی آطِل و لیکْ
این دِلْ کِه تو بازیچِه نمودیش، دِل اَستْ






با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتا...

ای کاش بهشتی که منش وَعدِه بُدَم
همچون من مفتن که یه بازندِه بُدَم
آشوب شود این دل او وقت سحر
چون هر سحری با سحری سودِه بُدَم






با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی

...

امان از دست شاهد، گر شهودش را نشاید
چموشی پیشه آرد، گوش و هوشش را رباید
همان صبرا شتیلا هم اگر شیخش کم آید
به قم یا مشهدش یا ملک ری آید؟، نیاید!
یکی سعدیِّ شاهدباز و طوسی را سُراید
یکی هم مثل مخلص تاب...

شاید بکنم حکم که دل یار شود
خشتی که بریدم دل اغیار شود
هر بار دلم بر سر خشتش بزدم
گفتا نشود حکم که معیار شود







با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...