روزی که نسیم سحرش سور نبود
گاوآهن و گله گذرش گور نبود
گاو آمد و ماغ و دُرِ اکتاوِ بلند
ثامن به ثبات اثرش ثور نبود




با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

فرخنده غنی خاک پر از دردِ فغانم
سرگشته و درمانده ز طالب به جهانم
ملا که به فرخنده نظر کرد به مستی
جانش بگرفتی و بگفتی که چنانم








با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

ای خوشا روزی که من بوسیده ام کباده را
خمره ها نوشیدم و پیچیده ام سجاده را
در خلال جامها آتش زدم تزویر خود
مست یاهو گشتم و آتش زدم لباده را





با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

جاده کولاکی و راهش چون دراز، ترکم مکن
راهِ افلاکی و وصفش چون هراز، ترکم مکن
آن یکی شد در تغار و من که بیتابم، بمان
باز هم من خمار و تو در فراز، ترکم مکن









با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامی...

آش پختم منِ آشپز،
آشی که خودم همی خوردم
آشم عدس و نخود داشت،
کشک و لوبیا و ماست
با بیانی مملو از کذب و راست
نمکش را خودم همی سفتم
آشِ دستم را نخورده، لب سوخته،
پاره شد چرتم
روغشن بیش بود،
یک وجب، ...