گفتی به فتح شامی، بغداد ما رها شد
تبریز ناله هایم، گلریز لاله ها شد
جائی که پیش از این من، در اوج بی نهایت
دستی گرفته بودم، بسته و مبتلا شد
از تیغ آن نگاهش، تیری کمانه ای زد
بر قلب ما نشت و، دردانه ها...
اول قصه ی او آخر غصه ام شد
پهنه ی دامن او اعین و عرصه ام شد
نیمه شبی صادق و صبح دل انگیز ما
گلپر اصفهانی مونس محفلم شد
تقدیم به نگاه پرمهرتان
با احترام
رامین خزائی
...
گویند که شهری بَرِ شهرت به چه سود؟!
حاجی پلوئی کشمشِ بهرت به چه سود؟!
آن سفره ی رنگین و پر از رنگ و لعاب
اندیشه ی پوسیده ی دهرت به چه سود؟!
تقدیم به نگاه پرمهرتان
با احترام
رامین خزائی
...
لحن جابر تو و دعای شبانه ام کجاست؟
ساقی؛ خانه ی تو و شراب و پیاله ام کجاست؟
پر زده برای تو به اوج آسمان شب چرا؟
فهم شاهی تو و همای شانه ام کجاست؟
تقدیم به نگاه پرمهرتان
با احترام
رامین خزائی
...
اول قصه ی او آخر غصه ام شد
پهنه ی دامن او اعین و عرصه ام شد
نیمه شبی صادق و صبح دل انگیز ما
گلپر اصفهانی مونس محفلم شد
تقدیم به نگاه پرمهرتان
با احترام
رامین خزائی...
تبلیغات
