شهر غریب!

های ابری که از اینجا گذری !
های ،،، ای غربتی هرجایی !
از چه سرماست که فریاد زنی؟!
ازچه باری ست چنین بی تابی؟!

همچو تقدیرمن از درد ...

بی امان ، باد است و باران، شاهکار سرنوشت !
کی توان از رنج آدمها حکایتها نوشت؟!
گونه ها سرد و شکسته، چشم ها پیر و کبود؛
مانده پای پیر خسته، در خم چرخ کبود؛

آمده از هرطرف، فریاد باد و سیل رود،
رفته ...

هنر، یعنی، به سختی؛ سعی کردن !
گلی، در، دفتر دل، مشق کردن !
هنر یعنی به جای درک دادن
دل نادان خود را درک کردن

هنر باشد رها گشتن، ز بودن !
ز، بودن؛ آسمان را، محو کردن !
درون شامگاهان، نور دیدن !
زنور...