زلف افشان کن و می ریز که امشب غزل از سر گیریم
بار غم های وجود از دل افسون زده ای بر گیریم
گرد اندوه جهان از رخ عشاق جهان بنشانیم
مطلع روی تو بینیم و به شادی می احمر گیریم
رهزنان را به سزای دل آزاده ...

صد ره به جفا رفتی یک شب به وفا بازآ
ای دیده به اشک و خون از جور و جفا بازآ

دستار خردمندان بگشاده بلا هر روز
ای داغ وفا بر دل با اهل بلا بازآ

رفتی به هوای دل تا کوی حریفان مست
ای جان جهان روزی از...

ای شورش رستاخیز در پرده آوازت 
یک نغمه برآر از دل در گوشه شیرازت 
چون مستی تبریز و  لبریز تب عشقی 
صد سلسله می رقصد با عشوه ابرازت 
رازی که نهان داری در پیچش گیسویت
زود است  برون افتد ؛ با دیده غمّازت...

گر صفا خواهی گرو بردار عشق مصطفی
صد صفا از مصطفی آمد پدید ای باصفا
اهل فضلش مقتدای دین و دانش خوانده اند
دستگیر نوح و ابراهیم و موسی مصطفی
صدر و بدر عالم و افلاک روی و موی او
چون هلال مهر تابد بر...

ترک این دیر کهن گوی و چو فرزانه برآی
بت گری نظم جهان نیست؛ ز بتخانه برآی
سالک رنج بشر باش و به خود عشق بورز
با خدا دوست شو و عاشق و فرزانه برآی
در فنا فتنه بیدردی و مستی باقی است
چون بقااز سر لطف...