ترک این دیر کهن گوی و چو فرزانه برآی
بت گری نظم جهان نیست؛ ز بتخانه برآی
سالک رنج بشر باش و به خود عشق بورز
با خدا دوست شو و عاشق و فرزانه برآی
در فنا فتنه بیدردی و مستی باقی است
چون بقااز سر لطف از رخ جانانه برآی
مردمان را غم آزادی و عشق است و وفا
به هواداری حق عاشق و دیوانه بر آی
رندی اهل جهان جلوه لطف خِرد است
ثاقب از کوی جهولان تو غریبانه نه برآی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 07 اسفند 1400 13:56
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
فرهاد احمدیان 07 اسفند 1400 23:32
سلام و عرض درود خدمت جناب آزاد بخت دستی خوش به قلم و غزل دارید بسیار دلنشین و زیبا سرودید پاینده باشید