ای کاش که دامان وطن را سفت بگیریم
در سینه ی گرداب برآشفته نمیریم

دامن، سپر ما بشود وقت خزان
از هرچه بلایاست از این دیده نبینیم

در سایه ی هر سرو کهن، پاکدلانه
نه چون یک غریبانه در این خاک بمیریم

حرم...

این همه طعنه به عالم به چه سود
شاکی قاعده هر دم به چه سود

گله کردیم از این بخت بد ثانیه ها
گریه و زاری و ماتم به چه سود

طلب آن چه نداریم نمودیم
با دعا ، با غضب و غم به چه سود

با خضوع و طلب بخشش از ...

ای دل بیچاره، گردی از غم آزاد یقین
زندگی بوده همه عمر، چو جلاد یقین

جز به افسوس نشد عاقبت تقدیرت
گذر عمر فقط غصه و فریاد یقین

هم تو را پیر نمود ، هم تن بیمار مرا
آرزوهای تو را نیز که بر باد یقین

گر...

افسوس من از رفته ی عمرم
از روز و شبایی که هدر رفت
بادی ست به یک دشت وزیده
او بوده و بی هیچ اثر رفت

افسوس به این دخمه تبعیض
آغاز حضوری است به هستی
اما نه به شادی و خوشایند
آواز غم انگیز ز تنهایی و مست...

تحمل کن دلم ، خود را نباز
زندگی یک بازیه پیچیده است
ما سیاهی لشکران، افسانه ایم
آدمی تبعیدی و بازیچه است

ای دل غم دیده ام، بازی نخور
آن که از خوشبختی اش دم میزند
در قبال رنجهایش، شادی او ارزن است
این...