ادریس علیزاده

مردمی غمگین اما پویا

با درود ها به شاعران گرامی و دوستان و اساتید فرهنگ و ادب
وقتی به اشعار دیگران‌ به قصد خواندن و آرامش یافتن روح‌ خسته خود، می نگرم،
بی تردید به یک موضوع می اندیشم ، کسی به دنبال برتری دادن سروده خویش نیست
بلکه با احساسی سرشار از اندیشه های ناب در درون خود ، که باعث بروز غم و غصه دار شدن
ذات سروده می شود، در پی فریادی ست‌ از سینه به دیگران ، تبلور یک هم صدایی ست
گویی همگان یک‌ چیز را فریاد می خواهند بزنند و دارند میزنند‌ و چه زیبا ، متحد و مستحکم
به گوش می رسد. کسی به دنبال کنجکاوی سروده‌ دیگری نیست چون میداند او نیز همکلام‌
و هم مضمون می سراید. کسی به دنبال ایراد گرفتن نیست چون مهم گفتن اصل موضوع در جامعه
می باشد ، همان بیان ناگفته های سالیان دور و نزدیک که باید در قالب سروده ، نظم داد و خود را شریک
بی خبری ندانست.
موجی در حال شکل گیری ست که تمام آرزوهای مردم ما با او استحکام یافته و میسازد بر روی خرابه ها،
شهری آباد را ، با مصالح فرهنگ اجدادی الگو شده‌ و با قدرت می تازد تا دوباره رونق دهد شخصیت پاک
آریایی را.
موفق‌ باشید و سربلند
پاینده ایرانم و سرزمین‌ پاک مان