هرگز نپرسیدی ز خود من با چه درگیرم
از بس که خود را خورده ام من از خودم سیرم

سی سال از آن دیوانگی رد شد ولی افسوس
حتی نمی بینی مرا روزی که می میرم

هرگز نمی خواهم ببینم بعد از این دیگر
آن چهره ...

کوهی که مشتاقی به پنهان بودن خود
می ترسی از توفان به لرزان بودن خود

من نیز می ترسم که پاهایم بلغزد
بی اعتمادم چون به انسان بودن خود

چون شهر دوری در کنار مرز وحشت
می ترسم از تصمیم استان بودن خ...

هرکه چشمان تو را از آب زمزم ساخته
قلب خونینی برای خلق عالم ساخته

کودکی بودم گمان می کردم از روز ازل
تیغه ی شمشیر ها را ابن ملجم ساخته

فکر می کردم خدا روزی پشیمان می شود
اینکه با دستان خود یک ...

در درون خواب هایم رنگ ها پیدا نبود
فرق چندانی میان خشکی و دریا نبود

گریه دارد کودکی هایم چرا در زندگی
پر پر پروانه ها در کوچه باغ ما نبود

با علف ها زندگی کردم ولی دریافتم
روز سبزی در تمام زند...

رنگین کمان از پشت بی رنگی علامت داد
حس غریبی می رسد بر شانه های باد

گنجشک ها در کوچه ها پرواز می کردند
من می زنم در خواب آن پس کوچه ها فریاد

دوران پیش از این من چرخیده در غربت
با سر گذشتی آشن...