تهران من ایالت این مرد لعنتی
اصلیتم اصالت این مرد لعنتی
من روزهای آخر عمرم رسیده است
درمان نشد کسالت این مرد لعنتی
احساس ناخوشی ست که مدیون خود شوی
بدتر ، همین جهالت این مرد لعنتی
هر بار دیدمش...

تا قیامت برسد غزل نفس خواهد زد
روح دلباخته بیرون ز قفس خواهد زد
رود با چشم ترم نسبت نزدیکی داشت
سیل اشکم به تن سرد ارس خواهد زد
غیر معمول ترین حادثه در تاریخم
مثل برفی که بهاران به طبس خواهد زد
...

از آتش قنفذ چه بگویم ؟! ...جگرش سوخت
وقتی که ز آتش همه بیت پدرش سوخت...
آن لحظه که بستند پر و بال علی را
سرتاسر آفاق ز اشک بصرش سوخت
سادات ببخشند.... میان در و دیوار؟
از ضربه به صورت و کمر ... چش...

از بلندی نظر به پایین کرد
دخترک خسته بود غمگین بود 
همچو قویی به برکه اش که رسید
بر زبانش سرود نفرین بود

آه خود را نثار مردان کرد :
ای دو صد لعنتم به هیبت تان
اشک ها را دوباره پنهان کرد
خسته ...

برف می بارد زمستانی دگر تاسیس شد

رخت غم همچون کفن پوشیده بر پردیس شد!

سوز و سرما می زند دندان شیری را به هم

نسخه هایی سرد از دوزخ به ما تخصیص شد

گرگ ها در سرزمینم در لباس میش گرم

بره ها...