مرداب فروپاشیده سخت
پاکباز بی یاور
یکسو این هرزگیاه کینه توز اجنبی دزدیده نور و هوا را
موذیانه بر
گلوگاه این نگون بخت
فرو کرده چنگ
سوی دیگر گنداب انسانی
که مدفن کرده مرداب را
در کثافت
در سکوت بی تل...

شور تو عقلم ربود و غوغا به پا کردم
از خود گذشتم و جان فدا کردم
روزها کلاف وصل تو بافتم
شب ها تمام رشته ها را رها کردم
در ظرف خیال ریختم رمل و اسطرلابی
با مهره ی مار تو را فسون کردم
بدعهدی و بی مهری...

شب با صدای جاروی پاکبان می آید
اندوه زنی را فریاد می کشد
چشمان ستاره پر اشک می شود
و ماه روی بر می گرداند
اینک کلاغ های بی خواب شده
مصیبتی را فریاد می کشند
افیون با چنگال های فقر
باز مادری را کشته
کو...

تو بانویِ آشوبگرِ شهر
با گیسوانِ رنگارنگی

غارتگرِ برگ هایِ سبز
لرزشِ شاخه هایِ بی برگی

تو طعمِ گَسِ خرمالویِ نارَس

عطر خوش نارِنگی و بالَنگی

آشوب آشیان این بی خانمان مانده

در کوچه پس کوچه هایِ ...