همیشه سنگ مقاوم به شیشه میخندد

همیشه صخره ی آهن به تیشه میخندد



درین سرای تباهی شکوه ایران مُرد

سکوت شاخه ی مرده به ریشه میخندد



دوباره پنجه ی کفتار و ضجه ی آهو

به د...

پایـــانِ تمـــــامِ روزهــا روزی بـــود
کاین خاک ِاسیر؛ مُلک شب سوزی بود

هر سو که نظر کرد خدا مرگ گذشت
افتاد ستـــاره ای به ویرانــه ی دشـت

شیطان به ظهور سایه ی مرگ گریخت
در بستـر رودها چه خـونها ک...

پایانِ شبِ مرگ من و حبسِ نفسهاست
امروز دگر نوبتِ پروازِ قفس هاست

گفتند که خاکسترِ سیمرغ فرو ریخت
جولانگهِ مرداب و شب و فوج مگسهاست

گفتند که خونابه ی آزادی این ملک
در پنجه ی خفاش و به گرداب هوسهاست

...

هر خانه که دیدیم درین دوره ی ناپاک
انگار که بی ریشه ترینست درین خاک

هرجا به بدی یاد شود شهرت جمشید
آن مُلک اسیر است به سرپنجه ی ضحاک

در باورِ هر کورِ سیه خوی سبکبار
هیچ است سراپرده ی تابنده ی افلاک
...

پایانِ تمامِ روزها روزی بود
کاین خاک ِاسیر؛ مُلک شب سوزی بود

هر سو که نظر کرد خدا مرگ گذشت
افتاد ستاره ای به ویرانه ی دشت

شیطان به ظهور سایه ی مرگ گریخت
در بستر رودها چه خونها که نریخت

ادغامِ تمامِ...