تن خشکیده و عریان درخت
خسته از یک شب طولانی و سرد
پی گرما پی نور
می تکاند خویش را
شاخه هایش پر شور
رو به روی خورشید
دست بر آورده به نور
بر تن سرد درخت
نوگلی می روید
از جنس امید
از جنس بهار
سبز و شاد ...

تکه ابری بر فراز آسمان
روی دست موج باد
همچو یک قایق روان...
می رود تا در افق های خیال
یک مسافر را بَرَد با خود
به شهرِ آرزوی بی محال...
در پس آن تکه ابر
مژه ای از آفناب
قد کشید تا کهکشان
می رود آن...

نگاه آسمان سرد است
زمین سرد است
هوا سرد است
و دل ها سرد
و روی لب ترکها جای لبخند است
و دست می لرزد از سرما و دل می ترسد از فردا
نه گرمایی برای دل
نه هم نور چراغی در مَهی پیدا...
زمستان سخت و سرما س...

به همان لحظه که باد
لرزه انداخت به اندام درخت
و به آن لحظه که برگ
می سپارد تن خود را به باد
و به آن شاخه ی خشکی
که از دوری برگ
می کشد پنجه ی خویش تا بلندای سپهر
و به آن برگ پریشان شده در باد قسم
می...

سکوت دریا


دریا ساکت و آرام
و ساحل آرام تر از او
نه بادی هست
نه موجی
نه یک قایق
نه هم از ناخدا فرمان
نه ماهیگیر تور انداخت در آب
نه ماهی می شود رقصان
و دریا همچنان آرام
نمی دانم میان سینه ی...