گرچه میخندید اما یک جهان دلگیر بود
از خودش،از زندگی،از عاشقی هم سیربود
خسته و زخمی تراز آن بود تا درمان شود
نوشدارویش شدم ،وقتی رسیدم دیر بود

* * * * *

توباشی وشب...

گاه گاهی این دلم تنهای تنها می شود
خسته از دیروزخود غمگین فردا می شود

میگریزدپیش چشمم،میرود تا کوی دوست
ناگهان از دور بااشکی هویدا می شود

سرکشیدی خیره سر ،گفتم بیاتنها مرو
گونمیدانی مگر من هم گهی ما...

می شود آتش افتاده به جانت باشم؟
من سرآغاز خطاهای نهانت باشم؟

بنشینم به برت دور زچشمان همه
علت بازی تند ضربانت باشم؟

می شود مرد تو باشم؟بخرم نازتورا؟
پلک برهم بزنی، من نگرانت باشم؟...