آسمان با بغض خود حال مرا آشفته کرد
نم نم باران بارید و دلم آزرده کرد
گفتم شاید باز غم دوران چنین قلبش فشرد
ابر ها را جمع کردو باز شوری تازه کرد
گفت در روی زمین بسیار باشد مدعی
عاشق چون مجنون کم باشد...

به جادوی نگاهت این زبان بستن تو میدانی
دلی را برده ی کرد ی و هر سو ی تو میرانی
قبول من عاشقم ،گو ،هر چه خواهی را
که هر کو را پرستیدم شکستم ،جزء تو میمانی
که غیر تو نبوده در دلم یاری و یادی در گذشت...

عشق حس قشنگی ست که در این دل ماست * نقشی زآن خاطره ی خاطر ه هاست

با یاد تو طی شود همه روز و شبم * آن مانع که بین ماست همین فاصله هاست

شاید...

منو ار ادت عشقی که هست به حضرت دوست * که روزیم شده شعری که از سخاوت اوست


که هست تراوش ذهن و نقشی بر کاغذ * قلم به دست منو حرکت از جانب اوست
.......................

گرچه درد غم عشق تو را در مانی نیست * ماجرائی من و عشق تو را پایانی نیست

رفتی اندیشه نکردی که تنها ماندم * دست تقدیر تو را برد و ز من کاری نیست

چرخ گردون اگر وفق مراد تو نگشت * ...