هر مُلکی اگر در پیِ اندیشه نشد
فرهنگ، در آن مُستعدِ ریشه نشد
بر بوم و بَرش دستِ تطاول باز و،
بر تاقِ سَرش، جز تَبر و تیشه نشد

برخیز و دگر خوابِ خیالات نکن
وصفِ رخِ حوری و مَحالات نکن
واقع نگر و رو...

این خانه، نه سرد از پُفِ نامَرد شَود
این سینه، نه از فِتنه وُ فن سَرد شَود
این رویِ پر از حُبّ و حُمیرایِ وطن
عشق است، نه از ظلمِ عدو زرد شَود ( مقصود )
...

آرزوهایِ عاشقانه اَم
در چشمانِ بهاریت سبز می شود
گویی هر پلکت
در شریانِ من نبض می شود
می سپارم حسّم را
به امواجِ همیشه ی خیالِ تو
سر می نهم بی خیال
بر سایهِ مهرِ بی زوالِ تو
چشم در چشمِ جادویی اَت
دری...

بیایم بهرِ من در می گشایی
به آن خلوتگهِ خاصِ خدایی؟
مرا رَه می دهی به کُنجِ خانه
به آن آغوشِ گرم و آشیانه؟
اجازت می دهی بوسه نشانم
به رویِ گونه ی آن مهربانم؟
سرم را میگذاری بر تنِ خویش
و یا بر رویِ قد...

دیری ست که این باغ ندارد ثَمَری
جز زاغ نمی گیرد ازاین جا خَبَری
از ابر و بهاران اَثَری نیست، که تا
بر ریشه ی بس تشنه، نماید گذَری ( مقصود )
...