بیایم بهرِ من در می گشایی
به آن خلوتگهِ خاصِ خدایی؟
مرا رَه می دهی به کُنجِ خانه
به آن آغوشِ گرم و آشیانه؟
اجازت می دهی بوسه نشانم
به رویِ گونه ی آن مهربانم؟
سرم را میگذاری بر تنِ خویش
و یا بر رویِ قدسِ دامنِ خویش؟
چو شیرین میشوی و دلبرِ من
و من فرهاد و تو، تاجِ سرِ من؟
دلم را میکنی چون لانه ی خود
و انگشتم بسانِ شانه ی خود؟
برایم شعری از دل می سُرایی
زِ تنهایی و از دردِ جدایی؟
اگر این سان شوی حتماً می آیم
درِ قلبم به عشقت می گشایم ( مقصود )
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 11 دی 1401 20:54
درود بزرگوار ا
امیر ابراهیم مقصودی فرد 13 دی 1401 20:35
سپاس از توجه شما گرامی