حکایت شب هجران ،که دوست انشا کرد
سواد دیده ی ما را دوات املا کرد
به باغبان چه شکایت بری تو ای بلبل
که گل هر آنچه جفا کرده بود حاشا کرد
حدیث عشق نگویم که اندرین گلشن
گلوی غنچه بریدند تا دهان وا کرد
وفا...

تنها نه از غمت کمر باغبان شکست
گل مرد و لاله مرد و دل ارغوان شکست
کشتی صبر بودم و دریای غم مرا
در هم چنان بکوفت،که صد بادبان شکست
تیری که زد به پیکر فرسوده ات اجل
در تن چنان دوید، که در استخوان شکست
ب...

در این بهار خزان دیده ی زمستانی
تو عندلیب خوش آوای این گلستانی
چه بیمم از شب هجران،که اندرین ظلمت
تو چون ستاره ی خورشید،پرتو افشانی
تو همچو بلبل مستی، که از تبسم گل
چو نغمه بر لبت آید، هزار دستانی
ث...

لالم ز وصف باده ی زاهد برافکنم
ساقی بریز جام پیاپی که الکنم
عالم تمام نور تجلی دوست شد
تا شعله ای ز عشق تو نوشید روغنم
یعقوب بخت خفته بگو دیده باز کن
من یوسف رها شده از چاه بیژنم
جز مهر دوست در رگ جا...

ساقی بیار جامی و پر کن ز باده ای
مستم کن از شراب خم سر گشاده ای
زان پیشتر که خاک وجودم رود به باد
آبی فشان بر آتش در جان فتاده ای
بلبل ز سوز بانگ نفیرت گمان برم
مست از نوای کورس سرهنگ زاده ای
ای شمع...