تنها نه از غمت کمر باغبان شکست
گل مرد و لاله مرد و دل ارغوان شکست
کشتی صبر بودم و دریای غم مرا
در هم چنان بکوفت،که صد بادبان شکست
تیری که زد به پیکر فرسوده ات اجل
در تن چنان دوید، که در استخوان شکست
بلبل ز داغ روی تو سر زیر پر کشید
شاخ گل از فراق تو در بوستان شکست
اشکی که ریخت در غم تو چشم آسمان
بر خانه ی هنر،کمر ناودان شکست
آن نغمه ی بهشتی و آن صوت جبرئیل
آن عندلیب باغ هنر نوجوان شکست
دیدی که (داریوش رفیعی)چو پرکشید
زهره فسرد و سلسله ی کاروان شکست
(ساغر) به کوی میکده دردی کشی نماند
گویی مگر که ساغر پیر مغان شکست
نوشته شد برای کتاب وزین (از گلستان بم تا بوستان غم)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 14 فروردین 1402 15:57
سلام ودرود
محمد اسکندری کتکی 14 فروردین 1402 16:49
هزاران درود پاینده باشید
سعید آریا 14 فروردین 1402 18:20
یادش گرامی....
محمد اسکندری کتکی 14 فروردین 1402 22:37
هزاران درود . روحش شاد