مردی که

عاشقانه مرا درک کرده بود

یک روز بی بهانه

مرا ترک کرد و رفت ...!!!

دردنبودنش هر روز

زخمهایم را کاری ترمی کند ...

هرازگاهی صبورانه باشعرلباسی می دوزم

به قامت تنهاییم .....

کسی چه می داند ...

بگذارهمه فکرکنندمن اول عاشقت شدم

نمی خواهی بدانند بی محابا به قلبت

دعوتم کردی ...!!!

اما همه این را خوب فهمیده اند

این روزهادلم مانند پرنده ای مدام

ازدرد دوری...

ای کاش می شد هر روز

ازپنجره چشمهایت وارد اتاق دلتنگیت

شوم ...

تو را هر نفس عاشقی کنم ...

باگرمی صدایت زندگی کنم ...

جای خالیت درتمام این سالهارا فقط

شعرهایی باورکردند که هرگز به ...

چقدربه دلم وعده دادم آمدنت را ...

چقدر دردکشیدم نیامدنت را ...

با هجوم وحشی این همه انتظار

همیشه جای خالیت تنهاسهم من بود ...

دراین هوای بی رحم عاشق کش تهران ...

نه کسی جایت را پر نمی ...

نگات تابستون شرجی یه شهر
منم تبعیدیم تا به همیشه ...
تا اسمت رو میارم توی یه جمع
چشات روی تنم آوارمیشه

یه آواره توی دنیای شعرم
همه ترانه هام نذر نگاهت ...
یه وقتایی واست عکاس میشم
اونم ار...